Welkom aan burgemeester Marian Witte

Kijk: een kinderhand heeft een iets te bolle walvis
gekleid en die in deze Delta uitgezet
– een eiland met zijn eigen eiland
als een walvisjong erachteraan.

Kijk: een andere hand tekende met een liniaal
de rechtlijnige dijken, schiep ruimte voor het oog
dat hier kan oefenen met alziendheid,
kan reiken naar riet en golven, poldergroen en watergrijs.

De mensen die hier wonen zijn
een kruising tussen klei en haven –
allesweters, betweters, eilanders
verspreid over dorpen, buurtschappen en polders.
Geen grote helden, maar kleine,
schijnbaar inwisselbare, die zonder al te veel bombarie
een fijnmazig vangnet weven tegen de eenzaamheid,
want Geen mens is een eiland.

Neem Maarten die in Numansdorp zijn dagelijkse ronde doet,
zodat geen mens onopgemerkt zal sterven.
En Piet, de kruidenier die nog aan huis bezorgt
en iedereen voorziet van vriendelijkheid en koffie.
De Buurtcirkel kan wekelijks in Tarita’s huis terecht.
En Herma zit al jaren bij te komen
van al haar goede werken in de jeugddetentie.
Ze zijn onmisbaar, één voor één, ons vasteland:
Merijn die onze eigen plastic heroe is.
Carien die de gebroken harten lijmt.
En Maaike van de dierenambulance
redt zwaan en egel als ze het besterven.

Laat hier per ongeluk de autolampen branden –
de buren bellen, appen, komen aan van alle kanten.
En ga met een gerust hart op vakantie –
de hele straat kan zorgen voor de planten.
En als je droevig bent, het niet meer weet,
dan bel je aan en gaan er deuren open,
want Geen mens is een eiland.

Wie ooit het heimwee voelde knagen
naar grauwe luchten en bezonken klei,
herkent in poldergroen en watergrijs
een land dat ademt: welkom thuis.

Liesbeth Goedbloed, Dichter van de Hoeksche Waard 2025
Het citaat is van John Donne: No man is an island