Author

De wolken – ze trekken zonder haast voorbij: plooibare gebergtes, doorschijnende kolossen, niet van zins om te blijven. Liever oplossen, liever verwaaien, in het verschiet liggen, hoger dan de vogels, hoger dan de bergen reiken en verdwijnen. De wolken – ze verhoren de dorst van het land, verschijnen als engelen in viltgrijze, in zonwitte gewaden, [...]

Kijk: een kinderhand heeft een iets te bolle walvis gekleid en die in deze Delta uitgezet – een eiland met zijn eigen eiland als een walvisjong erachteraan. Kijk: een andere hand tekende met een liniaal de rechtlijnige dijken, schiep ruimte voor het oog dat hier kan oefenen met alziendheid, kan reiken naar riet en golven, [...]

Ik ben op jouw schreden teruggekeerd van Numansdorp naar Strijensas – een kleine bedevaart, dit klompenpad langs Schuring, het Verloren Diep, voorbij het Land van Essche en de Esscheplaat naar Strijensas: een huis van steen, een pannendak. Wie weet scheen de zon, de eerste lentedag, zag je het werkvolk op het land, hun hutten die [...]

Wegen zijn dode rivieren. Ze liggen bewegingloos in het land. Boven hen siddert de lucht. Onder hen is de aarde leger dan een woestijn. Je vindt er slechts lichaamsresten: stekels van egels, darmen, duivenveren. Alleen aan de randen ritselt het leven: fluitenkruid, klaprozen, het lenige gras. Ook al lopen ze vol, ook al stromen ze [...]

De vogels – ze kwamen, namen het luchtruim in, vulden die blauwe danszaal boven ons met roffels, trillers en ratels, met zang. De vogels – ze legden op grote hoogte een wegennet aan. Boven ons zijn wegen die wij niet kennen. Boven ons zijn wegen die wij nooit gaan: een Route du Soleil van Noord [...]

Niet het rood voor de ogen, niet het rood van de vlaggen, niet het rood van de wanhoop, niet het rood van de slachtbank, niet het rood van het oordeel, niet de spuigaten uit, niet het hemelschreiende schedelrood van de kinderen, niet het kliederverfrood in de hand van de doden, niet het offerbloedrood in de [...]

De bomen – ze steken knokige winterhanden uit de grond, grijpen naar elkaar, tekenen met de fijnschrijver van het lage licht hun handafdruk op de sleetse dijken, reiken naar het blauw met gerafelde vingers, reiken naar het licht. De bomen – ze bewaren in de kom van een hand de wildgroei van een nest, laten [...]

“Knotwilgen Korteweg krijgen tweede leven bij Bosweg” – Het Kompas, 5 februari 2025 Bij het manifest: stop het doorplaatsen van kinderen in Jeugdzorg Zo gaat dat soms met bomen: ze graven je niet uit met de hand, ze hebben een machine die net zolang aan je stam schudt tot je wortels loslaten en je hangt [...]

‘Renovatie Heinenoordtunnel zit erop’ – 22 december 2024 Eerst was er niets, toen was er licht. Dat noemen we “begin”. Toen regende er stof uit het heelal, en daarna kwam het water en begon te leven, te wemelen. De vissen kwamen, eerst de zwemmende en toen de vliegende, en daarna de vogels. En ook de [...]

Laat mij verdwalen, verdwalen in de tijd en een weg vinden naar een nieuwe werkelijkheid, die staat als monument voor het verdriet voor ieder die ongewild en onbegrensd onveilig was of het leven liet. Voor ieder die van menselijkheid ontdaan niet meer wist beter te blijven of te moeten gaan. Laat mij verdwalen, verdwalen in [...]