KOCH

In Amsterdam, nabij de Westergasfabriek
Zag ik mijn lief voor ‘t eerst, zij gaf mij een klein doosje
Gefabriceerd uit blik, het staat hier nu een poosje
Het is al oud, zeg maar gerust antiek

Naar wat er in gezeten heeft, kan ik alleen maar gissen
Ik vul het zelf met lieve woorden die ze schrijft
De balsemende zinnen die zij over wonden wrijft
om stil verdriet en pijnen uit te wissen

En als het even donker wordt, onzeker en alleen
Wek ik gedachten die daar in dat blikje rusten
Intens verlangen en hoe wij elkander kusten
Haar hete zon mijn duisternis bescheen

Als ik in huis zo’n heel klein briefje vind
Haar hymne op het feestje van de liefde
Het zwaard der letters dat de twijfel kliefde
Leg ik het in dat kluisje, dat ons als twee verbindt

Een hartversterker en het steuntje in de rug
Tussen haar links, mijn rechts, een wiebelende brug

Rick Jan Hitzerd©