De zon ging onder in een ongekende rouw
Waar woorden enkel tranen zijn
en vreugde werd vermoord door diepe pijn
daar greep de dood met onverbiddelijke klauw

De polder laat haar zachte requiem vrij
En vragen zonder antwoord wellen op
Het ongeboren kind sterft in de knop
De ouders volgen in de dood, langszij

De laatste zomer voor wie ons verliet
in oorsprong aller dingen en hun eind
Het leven dat bij vingerknip verdwijnt
Het vieren wordt herdenken in verdriet

In ‘t wijkend licht lijkt alles donkergrijs
En zwijgend kijk je nu elkander aan
En denk je aan de zin van het bestaan
of blijde kinderstemmen op het ijs

 

Rick Jan Hitzerd©

Comments are closed.