Zangkoren

haar zang
vermengt zich met ratelen van
oude fiets op ongelijk plaveisel

zo komt ze me telkens voorbij
met een vaart
en voor het eerst
vraag ik mij af
waarom

ergens herken ik haar lied
dat in straten weerklinkt
nog hoor
zelfs al is ze uit mijn ogen

zo komt ze telkens terug
met een vaart
en voor het eerst
vraag ik mij af
waarvandaan

maar zie
ze is met zovelen
lachen omhelzen hartelijk
totdat de dirigent aanslaat

zo komen ze telkens
in het moment
met een vaart
en voor het eerst
vraag ik mij af
waartoe

melodieën verweven
emoties knopen zich
om noten en sleutels
een waarachtig lied

later
komt ze me weer voorbij
met een vaart
en voor het eerst
vraag ik mij
niets meer af

als de laatste noot is weggestorven
van liederen om donker december
te verlichten
stroomt energie
gloeit nog het warme hart

Ingrid van den Oord ©